همرزم وی، حسن ملا آقا پور: او در تمام شرایط بحرانی خونسردی خود را حفظ می کرد. طوری که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده. این حالت وی جالب بود. روزی من و هادی با هم نشسته بودیم و صحبت می کردیم. آن روز او بسیار تغییر کرده بود. حال غریبی داشت و بی قراری می کرد. طنین خوش اذان در فضای گردان پیچید و بچه ها دل و جان خود را با آب وضو شستشو دادند و برای نماز به مسجد رفتند. من و وی نیز به دنبال شان راهی مسجد شدیم. بین دو نماز او بلند شد. و بدون هیچ حرفی رفت. متعجب بودم چون این کار وی سابقه ای نداشت.
تا صبح هیچ کسی هادی را ندید. زمانی هم که آمد چشمانش ورم کرده بود. فهمیدم تا صبح گریه می کرده. گفتم با خودت چه کردی؟ نگاهی به من کرد و رفت. در نگاه او عشق پاک و ناب خدا را دیدم و متوجه شدم که برگه شهادتش را امضا کردند. او در گردان علی بن ابی طالب(ع) به شهادت نائل آمد. نحوه شهادتش همچون مادر شهیدان خانم فاطمه الزهرا (س) از ناحیه پهلو بود. طوری که ترکش به پهلوی چپ وی اصابت کرد و قسمت چپ صورتش کبود شد.

خاطرات کوتاه ازشهید هادی هاشم نیا
حسن ملا آقاپور: او همیشه تمیز و منظم بود. طوری که در وسط درگیری با آینه، مویش را شانه می کرد و قسمتی از لپ او که مو نداشت را نیز تمیز می کرد. کارهای عجیب زیادی انجام می داد. به امام ارادت زیادی داشت و به خاطر حرف وی راهی جبهه شد. چون و چرایی نداشت چرا که ولایت را قبول داشت. حتی شناسنامه اش را نیز دست کاری کرد تا به هدف نهایی خود برسد. در پایگاه نیز فعالیت بالقوه ای انجام می داد. تا حدی که به نگهبانی ها نیز می رفت.